Święta Matka Teresa z Kalkuty (właściwie Agnes Gonxha Bojaxhiu) urodziła się 26 sierpnia 1910 roku w Skopje, w ówczesnym Imperium Osmańskim (dzisiejsza Macedonia Północna), w rodzinie albańskich katolików. Od wczesnej młodości czuła powołanie do życia zakonnego i pracy misyjnej. Jej imię stało się na całym świecie synonimem bezinteresownej miłości do najbiedniejszych i opuszczonych.
W 1928 roku, w wieku 18 lat, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Loretanek w Irlandii, a następnie wyjechała na misje do Indii. Przyjęła imię zakonne Teresa na cześć św. Teresy z Lisieux – patronki misji.
Powstanie Misjonarek Miłości
Przez kilkanaście lat Matka Teresa była nauczycielką w katolickiej szkole dla dziewcząt w Kalkucie. Przełom w jej życiu nastąpił 10 września 1946 roku podczas podróży pociągiem, kiedy – jak sama relacjonowała – doświadczyła „wezwania w powołaniu”. Usłyszała głos Chrystusa, który poprosił ją, by porzuciła szkołę i poszła do najbiedniejszych z biednych, by „być Jego światłem, Jego miłością, Jego rękami”.
Po dwóch latach starań o pozwolenie od władz kościelnych, Matka Teresa otrzymała zgodę na założenie nowego zgromadzenia. W 1950 roku powstało zgromadzenie Misjonarek Miłości, którego głównym celem była służba ubogim, chorym, umierającym i porzuconym.
Działalność
Matka Teresa otworzyła w Kalkucie pierwszy Dom dla Umierających – miejsce, gdzie bezdomni i nieuleczalnie chorzy mogli umrzeć w godności. Z czasem działalność zgromadzenia objęła:
- sierocińce,
- leprozoria (domy dla trędowatych),
- hospicja,
- domy dla ofiar wojen, AIDS, uzależnień, przemocy,
- kuchnie dla bezdomnych i szkoły dla ubogich dzieci.
Zgromadzenie rozrosło się do ponad 130 krajów i obejmowało ponad 500 placówek, niosąc pomoc ludziom w najtrudniejszych warunkach życia.
Matka Teresa wielokrotnie podróżowała, spotykała się z głowami państw i Kościoła, ale zawsze wracała do ubogich w Kalkucie. Jej duchowość opierała się na milczeniu, pokorze, prostocie i codziennym kontakcie z Jezusem w Eucharystii.
Czego jest patronką?
Święta Matka Teresa z Kalkuty jest:
- Patronką ubogich i opuszczonych,
- Patronką wolontariuszy i pracowników charytatywnych,
- Orędowniczką w służbie życia i godności człowieka,
- Patronką diecezji Archidiecezji Kalkuty,
- Patronką misji miłosierdzia i pomocy humanitarnej.
Wzywana jest także jako opiekunka ludzi cierpiących fizycznie i duchowo, a także tych, którzy szukają sensu i światła w ciemnościach życia.
Nagrody i uznanie
Matka Teresa była jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci XX wieku. Otrzymała wiele prestiżowych nagród, m.in.:
- Pokojową Nagrodę Nobla (1979),
- Order Uśmiechu,
- Medal Wolności – najwyższe odznaczenie cywilne USA,
- Bharat Ratna – najwyższe indyjskie odznaczenie cywilne.
Jej odpowiedzią na wyróżnienia zawsze była skromność i podkreślenie, że służy nie dla nagród, lecz „dla Jezusa w przebraniu ubogiego”.
Duchowe zmagania
Wiele lat po jej śmierci opublikowano prywatne listy Matki Teresy, które ukazały jej wewnętrzne cierpienie i duchowe ciemności. Przez dekady doświadczała głębokiego poczucia opuszczenia przez Boga, co czyni jej świętość jeszcze bardziej autentyczną – mimo braku pocieszenia, trwała wiernie w służbie miłości.
Śmierć i kanonizacja
Matka Teresa zmarła 5 września 1997 roku w domu zgromadzenia w Kalkucie. Jej pogrzeb miał charakter państwowy, a żegnał ją cały świat – przedstawiciele religii, narodów, ideologii.
- 1 września 2016 roku została kanonizowana przez papieża Franciszka.
- Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 5 września.
Ikonografia i symbolika
W ikonografii Matka Teresa przedstawiana jest jako:
- drobna zakonnica w białym sari z niebieskimi paskami – symbolem ubóstwa i prostoty,
- trzymająca w ramionach dziecko lub opiekująca się chorymi,
- z różańcem – znakiem jej modlitwy i pokory.
Często pojawia się w otoczeniu ludzi chorych, zranionych, dotkniętych ubóstwem, co oddaje głębokość jej misji.
Znaczenie i duchowy testament
Święta Matka Teresa jest symbolem żywej miłości Boga, która zstępuje do najciemniejszych zakątków ludzkiego cierpienia. Jej życie jest dowodem, że świętość nie polega na wielkości czynów, ale na wielkości miłości, z jaką je wykonujemy.
Jej słynne cytaty pozostają inspiracją dla milionów:
„Nie liczy się, ile dajemy, lecz ile miłości wkładamy w dawanie.”
„Nie możemy robić wielkich rzeczy, ale możemy robić małe rzeczy z wielką miłością.”
Zdjęcie w artykule: Święta Teresa z Kalkuty, Domena Publiczna, https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Saint_Teresa_of_Calcutta.jpg