Święty Maksymilian Maria Kolbe (właśc. Rajmund Kolbe) to jedna z najwybitniejszych postaci Kościoła katolickiego XX wieku. Był franciszkaninem, misjonarzem, wydawcą, wizjonerem i męczennikiem, który oddał życie za współwięźnia w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz. Jego heroiczna ofiara oraz działalność apostolska sprawiły, że uznawany jest za jednego z największych świętych nowożytnych.
Święty Maksymilian Maria Kolbe — życie i formacja duchowa
Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli jako syn Juliusza Kolbego i Marii z domu Dąbrowskiej. W młodości doświadczył głębokiego wydarzenia duchowego: objawienia Matki Bożej, która ukazała mu dwie korony – białą (czystości) i czerwoną (męczeństwa). Rajmund miał wybrać jedną, a on przyjął obie – symboliczna decyzja, która wyznaczyła bieg jego życia.
Wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych i przyjął imię Maksymilian. Studiował filozofię i teologię w Rzymie, gdzie uzyskał dwa doktoraty – z filozofii i teologii. W 1918 roku przyjął święcenia kapłańskie.
Święty Maksymilian Kolbe — dzieła apostolskie i założenie Rycerstwa Niepokalanej
W 1917 roku, zainspirowany atakami masonerii na Kościół, założył Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae) – ruch mający na celu szerzenie kultu Maryi jako drogi do zbawienia. Głównym narzędziem apostolatu była prasa katolicka.
W 1927 roku założył Niepokalanów, klasztor i centrum wydawnicze w Teresinie koło Warszawy, które stało się największym klasztorem na świecie (liczyło ponad 700 zakonników) i potężnym ośrodkiem medialnym. Wydawał m.in. czasopismo „Rycerz Niepokalanej”, które w szczytowym momencie osiągało nakład 1 mln egzemplarzy.
W latach 1930–1936 prowadził również misje w Japonii, gdzie założył klasztor w Nagasaki, który przetrwał wybuch bomby atomowej w 1945 roku niemal nienaruszony – według wielu był to cud.
Aresztowanie i śmierć męczeńska
W czasie II wojny światowej Kolbe pomagał Żydom i ukrywał prześladowanych. Został aresztowany przez gestapo 17 lutego 1941 r. i przewieziony do Auschwitz. Tam, w lipcu 1941 roku, po ucieczce jednego z więźniów, Niemcy postanowili ukarać obóz śmiercią 10 losowo wybranych osób. Gdy jeden z nich, Franciszek Gajowniczek, zaczął błagać o życie, ojciec Maksymilian dobrowolnie zgłosił się na jego miejsce.
Zamknięty w celi głodowej z innymi skazańcami, przez dwa tygodnie modlił się z nimi i wspierał duchowo. Ostatecznie został dobity zastrzykiem fenolu 14 sierpnia 1941 roku – w wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Beatyfikacja i kanonizacja
Ojciec Kolbe został beatyfikowany w 1971 roku przez papieża Pawła VI jako wyznawca, a kanonizowany przez Jana Pawła II w 1982 roku jako męczennik miłości. Papież nazwał go „patronem naszych trudnych czasów” i „świętym od miłości heroicznej”.
Patronat
Święty Maksymilian Maria Kolbe jest:
-
Patronem rodzin,
-
Patronem dziennikarzy i pracowników mediów katolickich,
-
Patronem osób uzależnionych,
-
Patronem ruchów pro-life,
-
Patronem więźniów i prześladowanych,
-
Patronem Polski (współpatron),
-
Patronem diecezji i wielu parafii na całym świecie.
Wspomnienie liturgiczne
Kościół wspomina św. Maksymiliana 14 sierpnia – w dzień jego męczeńskiej śmierci. Jest to również dzień szczególnej modlitwy za ludzi prześladowanych i odrzuconych społecznie.
Znaczenie duchowe
Maksymilian Kolbe jest postacią wyjątkową – łączy w sobie duchowość franciszkańską, miłość do Maryi, nowoczesną wizję ewangelizacji oraz heroizm męczeństwa. Jego życie pokazuje, że świętość nie jest zarezerwowana tylko dla kapłanów czy mistyków – ale dostępna każdemu, kto gotów jest oddać siebie w służbie Bogu i ludziom. Jego dzieło – Rycerstwo Niepokalanej – trwa do dziś i działa na całym świecie.
Zdjęcie w artykule: Maksymilian Kolbe – Medal artystyczny Katarzyny Piskorskiej 1982, Domena Publiczna, https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Maksymilian_Kolbe.jpg