Poznaj codzienne życie ludzi z niższych warstw społeczeństwa
Wigilijna moczka to tradycyjna, świąteczna, śląska potrawa, która pojawiała się dawniej na wigilijnych stołach. Jej bazą w przygotowywaniu był piernik, który był piernikiem przygotowywanym na święta zeszłoroczne, a następnie przechowywany przez rok do kolejnej Wigilii – do kolejnej moczki, niezastąpionej na wigilijnej wieczerzy. Z czego składa się moczka? Jak ją …
Kutia to tradycyjna potrawa, którą przygotowywano na wigilijną wieczerzę na terenach Białorusi, Ukrainy, Litwy i Polski. Wielu osobom nic jej nazwa nie mówi, co nie dziwi, gdyż danie to było regionalnym przysmakiem, który obecnie króluje na wigilijnych stołach głównie na wschodzie Polski, w tym na Podkarpaciu. Czym zatem była staropolska …
Wigilia była wyjątkowym czasem w każdej religijnej rodzinie. Jej obchody poprzedzały staranne, często wielomiesięczne przygotowania. Dlaczego? Ponieważ przygotowywane na ten wieczór potrawy wymagały składników, których nie można było po prostu kupić w sklepie. Trzeba było korzystać z zapasów, które robiono przez cały rok. Na jesień zbierano orzechy i grzyby, a …
Każdy rad ku sobie, a nie od siebie grabić. Kiedy kiermasz, daj babo maślanki. Klin klinem wybijają. Kto ma za jedną rękę wisieć, niech za dwie wisi. Kto rano wstaje, temu Bóg daje. Kto kadzi, nie zawadzi, a kto kropi, nie utopi. Kto ma księdza w rodzie, temu bieda nie …
Kto nie ma w głowie, musi mieć w nogach. Kto kradzież tai, nie jest lepszy jak ten, co kradnie. Kto co dobrze umie, tego się niech ujmie. Kto grywa w karty, ma łeb obdarty. Kto swojej gębie zanadto pozwoli, musi pośladek goły nosić. Kto zjadł obiad, niech wieczerzy nie czeka. Kogo …
Wiek XVI nie należał do najtragiczniejszych, choć w chłopskiej codzienności raczej zmiany pod względem wzbogacania się i postępu architektonicznego nie przebiegały tak szybko, jak wśród mieszczaństwa i arystokracji. Wciąż uciskane chłopstwo z ograniczonymi prawami nie żyło w warunkach godnych wyższych sfer, dla których chłopskie chaty przypominały bardziej zagrody dla zwierząt, …
.Brzoza to jedno z najbardziej docenianych w dawnych wierzeniach ludowych, również słowiańskich, drzew. Cenione nie tylko za wyróżniającą się na tle innych białą korę, było dawniej także źródłem pożywienia dla Słowiań, ale i ludu polskiego. Brzoza dawniej ceniona była za sam fakt stanowienia źródła pożywienia dla ludu. Mowa tutaj zarówno …
Z Krakowa jadą – dziewczyna piele Ja jej się kłaniam i proszę śmiele: -Dziewczyno moja bądź że mi rada! Puść że mi konia do twego sada! -Puszczę ci konia, aby nie wiele, Bo mi połamie w ogródku ziele! -I mnie też pozwól usiąść w ogródku, Ano chodź waćpan, lecz po …
Cztery lata wierniem służył Gospodarzowi, Do dniam wstawał, konie poił Niech on sam powie! A wszystko to dla dziewczyny Znosić jest miło, Bo się do niej jak do smoły Serce lepiło. Ni ja jadła ni ja picia Nie ja wyspania, Tylkom patrzał gdzie dziewczyna Wołki wygania! A i ja też …
Schyliła się wisieneczka z sadu do jeziora Nie wiem – moja kochaneczka – smutna czy też chora? Jakżeż ja mam być wesoła – jakżeż śmiać się mogę Kiedy Jaek ten nicpotem – zobaczył niebogę! Ani jabłek mi nie przyniósł – nie czerwonych wiśni Ani nawet nie powiedział: „ukochaj! uściśnij! Świeci miesiąc, świeci …