Święta Faustyna Kowalska, nazywana „sekretarką Bożego Miłosierdzia”, to jedna z najbardziej znanych mistyczek XX wieku. Prosta zakonnica ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia stała się narzędziem objawienia Bożego Miłosierdzia dla całego świata. Jej duchowy dziennik pt. „Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej” uznawany jest za jedno z najważniejszych współczesnych dzieł mistycznych.
Dzięki niej Kościół obchodzi dziś Święto Miłosierdzia Bożego, a na całym świecie rozbrzmiewają słowa: „Jezu, ufam Tobie”.
Święta Faustyna — wczesne życie i powołanie
Helena Kowalska urodziła się 25 sierpnia 1905 roku we wsi Głogowiec koło Łodzi, w ubogiej, głęboko wierzącej rodzinie chłopskiej. Była trzecim z dziesięciorga dzieci. Już od najmłodszych lat wykazywała silną pobożność i zamiłowanie do modlitwy, często rozmyślając o Bogu.
W wieku 7 lat po raz pierwszy usłyszała w duszy głos powołania zakonnego, jednak z powodu trudnej sytuacji finansowej rodziny rozpoczęła pracę zarobkową jako służąca w domach prywatnych – najpierw w Aleksandrowie Łódzkim, potem w Łodzi i Warszawie.
Po wewnętrznej wizji cierpiącego Jezusa w 1925 roku, nie czekając dłużej, zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Wstąpiła do klasztoru w Warszawie 1 sierpnia 1925 roku, przyjmując imię zakonne: siostra Maria Faustyna od Najświętszego Sakramentu.
Siostra Faustyna — życie zakonne i objawienia
Życie zakonne Faustyny nie było spektakularne – wykonywała proste prace: w kuchni, w ogrodzie, jako furtianka. Jednak w jej duszy rozgrywała się głęboka i niezwykła duchowa rzeczywistość.
W 1931 roku w Płocku doznała jednej z najważniejszych wizji – objawił się jej Jezus w białej szacie z promieniami wypływającymi z serca (blady i czerwony). Polecił jej namalować obraz według tego wzoru i podpisać: „Jezu, ufam Tobie”. Z tej wizji zrodził się kult Bożego Miłosierdzia, który miał objąć cały świat.
Faustyna przez resztę życia miała liczne objawienia, wizje, wewnętrzne słowa, które spisywała w swoim „Dzienniczku” (prawie 600 stron rękopisu). Jezus przez nią żądał ustanowienia Święta Miłosierdzia Bożego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, modlitwy w formie Koronki do Miłosierdzia Bożego, Nowenny i praktyki codziennej ufności.
Święta Faustyna Kowalska — duchowość i misja
Duchowość św. Faustyny opiera się na całkowitej ufności wobec Boga i miłosierdziu wobec bliźnich. Jezus nauczył ją, że najważniejszą odpowiedzią na Bożą miłość jest postawa ufności i zawierzenia. Faustyna podjęła tę misję z heroiczną pokorą.
Jej życie wewnętrzne cechowała głęboka mistyka – doświadczała m.in. wizji nieba, czyśćca, piekła, ekstaz, stygmatów niewidzialnych, duchowej walki i ciemności nocy ducha. W jej pismach znajdują się fragmenty prorockie dotyczące przyszłości Kościoła i świata.
Śmierć i kult
Faustyna zmarła 5 października 1938 roku w klasztorze Zgromadzenia w Krakowie-Łagiewnikach, w wieku zaledwie 33 lat. Cierpiała na gruźlicę, którą znosiła z heroicznym oddaniem. Odeszła w opinii świętości.
Po jej śmierci kult Miłosierdzia Bożego szerzył się najpierw nieformalnie, a potem coraz bardziej dynamicznie, szczególnie dzięki zaangażowaniu bł. ks. Michała Sopoćki, jej kierownika duchowego, i później – papieża Jana Pawła II.
Dziś Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach jest jednym z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych w Europie.
Beatyfikacja i kanonizacja
Beatyfikacji Faustyny Kowalskiej dokonał papież Jan Paweł II 18 kwietnia 1993 roku, a kanonizował ją 30 kwietnia 2000 roku w Watykanie. Wówczas ogłosił też II Niedzielę Wielkanocną Świętem Miłosierdzia Bożego dla całego Kościoła.
Święta Faustyna została ogłoszona apostołką Bożego Miłosierdzia i mistycznym prorokiem naszych czasów.
Patronat
Święta Faustyna Kowalska jest:
-
Patronką Krakowa (współpatronką),
-
Patronką diecezji łódzkiej i płockiej,
-
Patronką apostołów Bożego Miłosierdzia,
-
Patronką pielęgniarek i osób chorych na gruźlicę,
-
Orędowniczką w trudnych sytuacjach życiowych, wątpliwościach duchowych, pokusach,
-
Patronką na czas epidemii i kryzysów cywilizacyjnych.
Wspomnienie liturgiczne
Kościół wspomina św. Faustynę 5 października. Jej kult ma charakter globalny – szczególnie silny w Polsce, Ameryce Łacińskiej, Włoszech, na Filipinach i w Stanach Zjednoczonych.
Dziedzictwo duchowe
Święta Faustyna pozostawiła głęboko teologiczną i mistyczną spuściznę. Jej „Dzienniczek” to nie tylko zapis objawień, ale też świadectwo życia w zażyłości z Bogiem. Znalazły się tam słowa Chrystusa: „Miłosierdzie jest największym przymiotem Boga” oraz: „Ludzkość nie zazna pokoju, dopóki nie zwróci się z ufnością do mojego miłosierdzia”.
Na całym świecie powstają kaplice i sanktuaria Bożego Miłosierdzia, organizowane są Godziny Miłosierdzia o 15:00, a kult szerzy się przez Koronkę, obraz z podpisem „Jezu, ufam Tobie” i Święto Miłosierdzia.
Święta Faustyna stała się głosem Boga w XX i XXI wieku – głosem nadziei, który rozbrzmiewa także dziś.